Dibyashree Pens

ଏଇ ଯେ ତୁମେ କୁହ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ ବୋଲି କହି କି ପାରିବ, କେମିତି ଦ୍ରବ୍ୟ ସେ ପ୍ରେମ? ସେ କ ’ ଣ   ବାଣିଜ୍ୟ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପଣ୍ୟ, ନା ସମ୍ପର୍କର ହାଟରେ ମୂଲ୍ୟହୀନ ଅବା ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ !   ଏଇ ଯେ ତୁମେ କୁହ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ ବୋଲି ବୁଝାଇ କି ପାରିବ, ଭାବ ସେ ପ୍ରେମର? ସେ କ ’ ଣ ଶାଶ୍ଵତ ଚିରନ୍ତନ, ନା କ୍ଷଣିକର ଆକର୍ଷଣ ଅବା ଭ୍ରାନ୍ତ ମନର ଏକ ଭ୍ରମ !   ଏଇ ଯେ ତୁମେ କୁହ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ ବୋଲି ବତେଇ କି ପାରିବ, ସଂଜ୍ଞା ସେ ପ୍ରେମର? ସେ କ ’ ଣ ପ୍ରତିଛବି ଏକ ଚିହ୍ନା ମୁହଁର, ନା ପରିକଳ୍ପନା କୌଣସି ଅଚିହ୍ନା ଚେହେରାର ଅବା ସଂଜ୍ଞା ବିହୀନ , ପରିଚୟହୀନ କେବଳ ଏକ ଶରୀର !   ଏଇ ଯେ ତୁମେ କୁହ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ ବୋଲି ବର୍ଣ୍ଣିକି ପାରିବ, ତାକୁ ଭାଷାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା? ସେ କ ’ ଣ କବିର କବିତା ନା କଥାକାରର ରୂପକଥା ଅବା ଭାଷାହୀନ , ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ସୁନ୍ଦର ଏକ କଳ୍ପନା !   ଏଇ ଯେ ତୁମେ କୁହ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ ବୋଲି କରି କି ପାରିବ, ତା ’ ର ରୂପର ଚିତ୍ରଣ? ସେ କ ’ ଣ ରୂପ ରାଇଜର ପରୀ, ନା ମାନବୀ ରୂପଧାରୀ ଅପ୍ସରୀ ଅବା ରଙ୍ଗରୂପହୀନ , ବର୍ଣ୍ଣହୀନ ପରିକଳ୍ପିତ ମନୋହାରୀ   ଏଇ ଯେ ତୁମେ କୁହ ପ୍ରେମ ପ୍ରେମ ବୋଲି …..

ଦେଖିଛ ସିନା ତା ରୂପମାଧୁରୀକୁ, ଉଙ୍କି ମାରିଛ କି ତା ମନ ଭିତରକୁ? ଅନ୍ତରଟା ସିନା କ୍ଷତବିକ୍ଷତ, ମୁଖଟା କିନ୍ତୁ ଭାରି ସଂଯତ। ସୁନା ପଞ୍ଜୁରୀରେ ସୁନାର ଶାରୀ, ପାଦରେ ବନ୍ଧା ତା ସୁନା ବାଜେଣି। ଆଖିରେ ଭରିଛି ସ୍ଵପ୍ନ ଅସୁମାରି, ଲଙ୍ଘି ଯିବାକୁ ଚାହେଁ ଦୂର ସାଗର ଗିରି। ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟେ ରାତ୍ରିର ମୃତ୍ୟୁ , ତନ୍ଦ୍ରା ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ସ୍ଵପ୍ନର ମୃତ୍ୟୁ। ଜାଣେନା ସେ କି ବା ବଣର ମଲ୍ଲୀ, ଅବା ସେ କି ଏକ ଝରା ଶେଫାଳି! ଦିଗର ସନ୍ଧାନେ ହୁଏ ଦିଶାହରା, ଖୋଜୁଛି ଆଜି ସେ ନିଜ ଠିକଣା। ଆଶ୍ଵାସନା ହୁଏ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରତିଶୃତି, ଆଇନା ଦେଖାଏ ମିଛ ପ୍ରତିଛବି। କଳ୍ପିତ ନାଟକେ ସାଜେ ଅଭିନେତ୍ରୀ, ଅନ୍ୟର ଯାତ୍ରାରେ ସାଜେ ସହଯାତ୍ରୀ। ଅନ୍ୟ ପରିଚୟେ ହୁଏ ପରିଚିତା, ଅସ୍ଥିତ୍ଵ ହରା ସେ ଖୋଜେ ଅସ୍ମିତା।