ଜୀବନ କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକେ ଆନ

By -
ନା ତୁ କେବେ କହିଲୁ

ନା ମୁଁ କହି ପାରିଲି

ତୋ ପାଦ ବି ଅଟକିଗଲା

ଆଉ ମୋର ବି ବାନ୍ଧି ହେଇଗଲା

କଥାଟା କହି ଦେଇଥିଲେ ତ

କଥା ସରି ଯାଇଥାନ୍ତା

କିନ୍ତୁ ନା ତୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପାରିଲୁ

ନା ମୁଁ ଶେଷ କରି ପାରିଲି

ତୁ ତୋ ବାଟରେ ଚାଲିଗଲୁ

ଆଉ ମୁଁ ମୋ ବାଟରେ

ଦୁଇଟି ସମାନ୍ତରାଳ ରାସ୍ତାରେ

ଏମିତି ଛୋଟ ଛୋଟ କଥାରେ,

ମନ ମାରି ବସିଲେ

ମନେଇବ କିଏ?

ଜୀବନ କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକେ ଆନ

ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ

କାଲି ଯଦି କେହି ଚାଲିଯାଏ

ତାହେଲେ ପସ୍ତେଇବ କିଏ?




Comments

  1. UnknownDecember 12, 2021 at 9:36 AM

    ନୈରାଶ୍ୟ ର ଦସ୍ତଖତ ଠାରୁ ସ୍ୱୀକାରୋକ୍ତି ର ସଜଡ଼ା ଶବ୍ଦ ଯାଏଁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରତିଫଳନ ର ଉପସ୍ଥିତି। ଆରମ୍ଭ ରେ ଯେତେ ଆଲୋଡ଼ନ, ଅନ୍ତ ରେ ସେତେ ଦରଦ ମାନଙ୍କର ଗହଳି। ଖୁବ୍ ଛୁଇଁଲା ମ୍ୟାମ୍, ପ୍ରଣାମ ଚଲାପଥ କୁସୁମିତ ହେଉ ଆପଣଙ୍କର।

    ReplyDelete
  2. Dibyashree PensDecember 12, 2021 at 10:30 AM

    ଧନ୍ୟବାଦ 😊

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥ

By -
Image
ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥ ଥାପିଲି ଯେବେ ପୟର ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ତୁମର ବିସ୍ମରିଲି ଜଗତ ସଂସାର ଆଖି ଲାଖିଲା ଦେଖି ଶ୍ରୀମୁଖ ତୁମର ।   ଭାବିଥିଲି ସେ ଯେ ଜଗତ ସାମନ୍ତ ମନ ଜାଣି କାଳେ ଜିଣନ୍ତି ମନ ହେଲେ ପ୍ରତିଥର ହେଲା ବିସ୍ମରଣ ପ୍ରାପ୍ତୀଚ୍ଛାର୍ଥେ ଲୋଭିତ ଲୋଭୀ ମନ ।   ଜାଣେ ମୁଁ ତୁମ୍ଭେ ସର୍ବବ୍ୟାପ୍ତ ସ୍ଥୂଳେ ସୂକ୍ଷ୍ମେ ସର୍ବତ୍ର ବିରାଜିତ ପ୍ରାପ୍ତି ଅପ୍ରାପ୍ତିର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ତୁମେ ସବୁ ବନ୍ଧନରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ତୁମେ ।   ତଥାପି ଏ ଅଜ୍ଞାନ ମୂଢ ମନ ଖୋଜେ ତୁମକୁ ହାରି ତନୁମନ ମନେ ଜନ୍ମ ନିଏ ପୁଣି ମିଛ ସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ବାନ୍ଧି ରଖିବାକୁ ତୁମକୁ କରେ ଆସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ।   ଜାଣେ ମୁଁ ତୁମେ ଯେ ଅରୂପ ତଥାପି ଦେବାକୁ ଚାହେଁ ରୂପ କେବେ ପଥରକୁ ଦିଏ ରୂପ ତ କେବେ ଚିତ୍ରରେ ଭରେ ରଙ୍ଗ । ତଥାପି ବୁଝେନା ଏ ମନ ମନେ ଭାଳେ ରତ୍ନବେଦୀରେ ଦର୍ଶନ କେତେ ସାଜସଜ୍ଜାରେ ସୁଶୋଭିତ ଭଳିକି ଭଳି ଧରନ୍ତି ରୂପ ।   କରିଛ କି ପ୍ରଭୂ ଅଭିମାନ ଫେରାଇ ନିଅ ତେଣୁ ନୟନ ଫିଟାଇବନି କି ପ୍ରଭୂ ଦ୍ଵାର ତୁମର ଦର୍ଶନୁ ବଞ୍ଚିତ ହେବ ନୟନ ମୋର ।   ତୁମେ ତ   ପ୍ରଭୂ ମାନଭଞ୍ଜନ ଭାଙ୍ଗିପାରିବ କେ ତୁମ୍ଭ ଅଭିମାନ ଦେଖ ପ୍ରଭୂ ଫେଡି କୃପାନୟନ ଧନ୍ୟ ହେବ ଏ ଦୀନ ଅକିଞ୍ଚନ ।
Read more

ଜୀବନ ତଥାପି ଅଛି ବାକି

By -
Image
  ବଡ଼ବୋଉ ; ପିଲାଦିନେ ଅନେକ ସମୟ ମୁଁ ବଡ଼ବୋଉ ସାଙ୍ଗରେ କାଟିଛି । ଯେତେବେଳେ ବଡ଼ବୋଉ ପାଖରେ ବସିଯାଏ , ସେ କେତେ କଥା ଗପିଯାଏ ମୋ ଆଗରେ । ମୁଁ ସେମିତି ବସି ଶୁଣୁଥାଏ । ଆଜି ବଡ଼ବୋଉ ନଥିଲେ ବି ତା କଥାସବୁ ବେଳେବେଳେ ପ୍ରାୟ ଅଧିକାଂଶେ ମନେ ପଡିଯାଏ । ଥରେ ସିଏ କହିଥିଲା , “ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ମହାପାପ । କେବେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବା ଅନୁଚିତ ” । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଭାବେ , ଭାବେ କି କେତେ ସହଜରେ କଥାଟା କହିଦେଲା ! ସବୁକିଛି ସବୁବେଳେ ସହିଯିବା କ ’ ଣ ସହଜ କଥା ! ବେଳେବେଳେ କ ’ ଣ ଇଚ୍ଛା ହୁଏନି , ଏସବୁଠୁ ଦୂରକୁ , ବହୁ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯିବା ପାଇଁ ! ନା ଥିବ ଉପସ୍ଥିତି , ନା ଥିବ କଷ୍ଟ , ଯନ୍ତ୍ରଣା । ମଣିଷ ଥିଲେ ତ ଏତେସବୁ ସହିବ ! କିନ୍ତୁ ତା ପରେ କ ’ ଣ ହେବ ! ପରର ସ୍ଥିତି ଭାବିଲେ ଲାଗେ , ଏଇଟା କ ’ ଣ ଥିଲା ସମାଧାନ ! ମଣିଷ ଅପସରି ଗଲେ ସମସ୍ୟା ତ ଅପସରି ଯିବନି ! ନିଜେ ହାରିଯିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଅନେକ ଭଲ ପାଉଥିବା ଲୋକ ବି ହାରିଯିବେ । ଥରେ ଭାବି ଦେଖିଲେ ! ଆପଣ ସବୁଦିନ କାମ ସାରି ଯେତେବେଳେ ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି , ଘରେ କେହି ଜଣେ ଆପଣଙ୍କ ବାଟ ଚାହିଁ ବସିଥିବ । କେହି ଜଣେ ଅଖିଆ ଅପିଆ ଅନେଇ ବସିଥିବ, ଆସିଲେ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଖାଇବ ବୋଲି । କେହି ଜଣେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜର ଆଦର୍ଶ ବୋଲି ମାନୁଥିବ , ଆପ
Read more

ସତରେ କଣ ସବୁ ପ୍ରତିସ୍ଥାପନୀୟ?

By -
Image
କଥାରେ ଅଛି, କିଛି ଘଟିତ ହେବା ପଛରେ ଥାଏ ଏକ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ କାରଣ। କିନ୍ତୁ କ’ଣ ସେଇ କାରଣ? ଉକ୍ତିଟି ତେଣୁ ମନେହୁଏ ଅବିଶ୍ଵସନୀୟ। କିନ୍ତୁ ମନରେ ବିଶ୍ବାସ ଭରିଦେଲା ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି। ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧିବାକୁ ହାତଟିଏ ଖୋଜୁଥିଲି, ତମେ ହାତ ଆଗକୁ ବଢାଇଥିଲ। କେମିତି ଚିତ୍ରଣ କରିବି ତୁମକୁ? କେଉଁ ରଙ୍ଗତୁଳୀ ନେଇ ଆଙ୍କିବି? ଶବ୍ଦ ବି ଅଭାବ ପଡିଯାଉଛି, କେଉଁ ଶବ୍ଦରେ ବା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି? ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠା ସବୁ ଓଲଟାଇଲେ, ସବୁ ପୃଷ୍ଠାରେ ମିଳିବ ତୁମରି ସତ୍ତା। ଅନ୍ଧାର ଗଳିରେ ହଜିଯାଇଥିଲି, ଆଲୋକର ପଥ ଦେଖାଇଲ ତମେ। ପଥହରା ପଥିକଟେ ଥିଲି, ରାସ୍ତା ଦେଖାଇଲ ତମେ। ଶିଖରଟା ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଥିଲା, ହାତ ଧରିନେଲ ତମେ। ମନଟା ଇତଃସ୍ତତଃ ଥିଲା, ସ୍ଥିରତା ଆଣିଦେଲ ତମେ। ସାହାରାଟେ ଖୋଜୁଥିଲି, ଦୁର୍ଗପ୍ରାଚୀର ସମ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ଥିଲ ତମେ। କଥାରେ ଅଛି, ସବୁକିଛି ପ୍ରତିସ୍ଥାପନୀୟ। କିନ୍ତୁ ସତରେ କ’ଣ ସବୁ ପ୍ରତିସ୍ଥାପନୀୟ?  
Read more